www.nauczyciele.fora.pl

ika

Witam wszystkich, wrzucam kilka ekologicznych wierszyków, po feriach z pewnością niektórzy z nas poruszą ten temat Wink

Co to jest ekologia? D. Klimkiewicz; W. Drabik
Ekologia – mądre słowo,
a co znaczy? – powiedz, sowo!
Sowa chwilkę pomyślała
i odpowiedź taką dała:
To nauka o zwierzakach,
lasach, rzekach, ludziach, ptakach.
Mówiąc krótko w paru zdaniach
o wzajemnych powiązaniach
między nimi, bo to wszystko
to jest nasze środowisko.
Masz je chronić i szanować
– powiedziała mądra sowa

Co to jest przyroda? Danuta Gellnerowa
Co to jest przyroda?
- To drzewa i kwiaty,
liście i woda.
Motyl nad łąką,
biała stokrotka.
- Przyroda jest wokół,
wszędzie ją spotkasz!
Ptak rozśpiewany,
grające świerszcze ...
- Powiedzcie proszę,
co jeszcze, co jeszcze?
- Kochaj przyrodę!
Szanuj przyrodę!
Omijaj w lesie
Sadzonki młode!
- Szanuj przyrodę!
Kochaj przyrodę!
Kwiatom w doniczkach
nie żałuj wody!
Dbaj o trawniki!
Niech koło domu
będzie wesoło!
Będzie zielono!

Chora rzeka Joanna Papuzińska
Śniła się kotkowi rzeka, wielka rzeka, pełna mleka...
Tutaj płynie biała rzeka.
Jak tu pusto! Drzewo uschło...
Cicho tak - ani ptak, ani ważka, ani komar, ani bąk,
Ani gad, ani płaz, ani ślimak, ani żadna wodna roślina,
Ani leszcz, ani płoć, ani pstrąg,
Nikt już nie żyje tutaj, bo rzeka jest zatruta.
Sterczy napis: "zakaz kąpieli",
Mętny opar nad wodą się bieli.
Chora rzeka nie narzeka tylko czeka, czeka, czeka...

Nasza Ziemia Cz. Janczarski
Nasza Ziemia jest piękna
i najbliższa, bo nasza.
Dobra jak oczy matki,
kiedy patrzą na nas.
Tu rośniemy,
tu co dzień
nas zabawa zaprasza,
tutaj budzi nas słońce,
nasze słońce z rana.
Nasza Ziemia nas karmi,
daje nam złote ziarno,
wiosną błękit i kwiaty,
latem słodkie wiśnie.
Więc kochajmy tę Ziemię
i piaszczystą, i czarną.
Zasypiajmy spokojnie,
kiedy gwiazda błyśnie.

W lesie Czesław Janczarski
Poszły dzieci
na wycieczkę
do lasu.
Nazrywały
świeżych liści,
narobiły hałasu.
Uciekły ptaki z lasu,
wiewiórki,
zające
i jeże:
„Tyle krzyku
i hałasu,
wśród leśnych ścieżek”.
Drżą osiki
listeczkami,
brzoza płacze:
„Kiedyż wreszcie
pójdą sobie
ci krzykacze!.....”

Zielone serce R. Pisarski
Na skwerku rosło drzewo
szeroko, rozłożyście.
Srebrzystą miało korę,
zielonoszare liście.
Słuchali chętnie ludzie,
przechodząc koło drzewa,
jak wietrzyk wśród gałązek
wesoło piosenki śpiewa.
Lecz przyszedł mały urwis,
ukradkiem wyjął nożyk,
bo napis chciał wyskrobać
w srebrzystej, cienkiej korze.
Wycinał powolutku
literkę po literce,
nie wiedział, że pod korą
zielone płacze serce.